Emine İnce

Yurdum İnsanı

Geçen yıl bir butikten bir şeyler alayım diye girdim içeri. Butiğin sahibi gencecik bir kızcağız. Ben giysilere bakınıp dururken otuz otuz beş yaşlarında genç bir kadin girdi içeri. Belli ki biribirlerini tanıyorlar. Gelen kadın anlatmaya başladı. Bilmem hangi doktora gidip şuralarıma botoks, şuralarıma dolgu yaptıracağım. Dedi. Fiatlarını da konuştular. Ben yine dayanamadım söze karıştım. Genceciksiniz, çok da güzelsiniz. Yazık değil mi paranıza da size de dedim. Sonradan gelen; ne yapalım teyze kocalarımız başkalarına gitmesin diye, yaptırıyoruz dedi. Ben de gideceği varsa yine gider, sizin paralar da boşa gider dedim.
Gidecekleri varsa ne yaparsanız yapın giderler. Çevremden çok örnekler görüyorum. Gördüğünüz gibi çok örnekler gördüm diyorum. Şimdi yeni moda çıktı. Erkekler ben sıkıldım,artık kendi hayatımı yaşayacağım deyip, sorunsuz buldukları bir kadınla gidiyorlar. Çünkü hayat onlarla daha güzel. Eve gel diyen yok, git diyen yok. Evin şu ihtiyaçları var. Çoluk çocuk derdi yok. Oh be dışardaki hayat çok güzel. Gül oyna zipla, ne halt edersen et hiç bir eleştiri yok. Ne zamana kadar, onunla bir araya gelip sorunlarla yüzleşinceye kadar. Sorunlarla yüzleşmek. Ne zor bir şey . İşte o zaman kafa dank eder ; ben ne yaptım yahu deyip geri dönebilmenin yollarını aramaya başlarlar. Ya da bunu da bırakıp, başka bir kapının zilini çalar. Ev neymiş, evlilik neymiş. Ben zaten tümden karşıyım bu işlere deyip yaşamını sürdürmeye devam eder. Yazık geride kalanlara nasıl bir yara açtım. Bunca yıllık bir birlikteliği nasıl parçaladim diye sorarlar mı acaba? Bu düşün
ce de olanlar nasıl bir yol izlerler. Kimbilir.
. Ben bu durumlara gerçekten çok üzülüyorum. Nasıl düştük bu hale. Bir zamanlar bir tv proramında bir rus kadın şöyle diyordu.( biliyorsunuz bir zamanlar da Karadeniz deki yuvaları rus kadınlar dağıtiyorlardı )canim bu karadenizdeki kadınlardada suç var. Hepsi köylü kendilerine bakmıyorlar. Süslenseler bezenseler böyle olmaz dediler. Şimdi şehirdeki kadınlar da süsleniyor, her türlü bakım ürünlerini kullanıyor. Aynı eğitimi almışlar, hatta aynı okullarda, aynı kampuslerde ders de dinlemiş, anlaşmış , evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış insanlar da sıkılıp,bırakıp çekip gidebiliyorlar.
Böyle durumlar da ne denir, nasıl teselli edilir inanın bilemiyorum. Çok üzüldüğüm bir nokta toplumda çok büyük bir güven bunalımı var. En güveneceğin insan eşin. Annenden babandan çok onunla kalıyorsun. En mahremiyetlerini o biliyor ve sen bu insana sana attığı kazıktan dolayı hiç güvenmiyorsun. Güvenmek istiyorsun. Arada çocuklarımız var. Onların her sorununu birlikte paylaşarak çözelim istiyorsun ama güvenmiyorsun. Bu güven bunalımı affedilmez,hiç bir şeyi çözemez bir duygu. Yazık bu gencliğe.
Hepinize güven vereceğiniz bir ahlak, güvenebileceğiniz eş, dost, arkadaş nasip etsin. Sevgili arkadaşlarım can dostlarım.