Kokuştu ve çürüdü.
Akarsuların kendi çukurlarını kazdığı zamanlar geride kaldı.
Ak gün ak,kara gün karalar bağladığı günler,kitaplarda okunur oldu.
Zahire ambarı, sabanın ucunda olduğunu söyleyen dedelerin dümdüm çiçeği gibi değeri bilinmedi.
Kokuştu ve çürüdü
Olduğu yerde ve hâlâ kaldi ise geceyi renklendiren,sadece geceleri yayılan o koku ve ne olduğunu,kadrini bilemediğimiz çiçek.
Dümdüm çiçeği.
Bozkırın ortasındaki Kırşehir’ in dağlarında ve düzlüklerinde yazları yetişen, akşam vakitleri saldığı rayiha ile koklayanları mest eden dümdüm çiçeği!
Kokladığımız her kırçiçeğinin kendine özgü güzel bir kokusu vardı; ama, bu bambaşkaydı .
Güneş battıktan hemen sonra tatlı bir koku gezinirdi.
Kaynağı kurutuldu.
Bozkırlarda tükenen Üzerlik ve nasihat sahibi baba erenler gibi, dağlarımın esintili o yürek buğulayan dümdüm çiçeğinin kokularından da mahrum olduk.
Kokuştuk ve çürüdük!
Kırşehir’e has kokuyu Cahit Obruk’un 1947de yayımlanan bir şiiri ile “dümdüm” çiçeğini anlatır.
“dümdümler
akşamla uyanıp yola döküldü,
mis gibi yayılan pembe dümdümler
rüzgârın saçına takılıp yer yer,
büyüler dağıttı gönülde güldü.
serdi bir tül gibi, şimdi dört yanı,
baygın dümdümlerin ılık nefesi,
döküldü yollara çıngırak sesi,
mest etti dümdümler yanık çobanı.
uyanır kokunun sihriyle seher
renklerin gülüşü akseder suya,
fecirle gözleri dalar uykuya,
mis gibi yayılır pembe dümdümler.”
Evet diğer bütün değerlerimiz gibi dümdüm çiçekleride yok olma tehlikesiyle karşı karşıya.
Elbette günümüzde yaşanan çevre felaketleri, sorumluluklarımızı ihmal etmemizden kaynaklandı. Her gün, bir canlının daha neslinin tükendiğine dair haberler duyuyoruz. Tabiattaki doğal yaşam alanları sadece fotoğraflara konu olacak kadar azalmış durumda. İhmal ve kusurlarımızdan dolayı ormanlar kaybolmaya, topraklar çölleşmeye, su kaynakları yok olmaya başladı.
Oysaki Çevremize karşı sorumluluğumuzu ibadet şuuruyla yerine getirilmesi gerekirken, bizler ise emanetçi olduğumuzu aklımızdan çıkardık.
Bu cennet vatanın atalarımızdan bize bir miras, bizim de çocuklarımıza bırakacağımız eşsiz bir emanet olduğunu unuttuk.
Eyyy Can !?
Ne de çok ihtiyaç var bu pembe renkli,mis kokulu dümdümlere …
Kokuşmuşluğun ve çürümüşlüğün sebeb olduğu her alandaki kekremsiliğin sardığı bu zamanda.
Bu sonuçlar karşısında içi sızlamayan var mıdır?
Elbette vardır.
İyi, güzel, doğru olanı yücelten ve var olanı koruyanlara;
Kirlenmeye devam eden Dünya’da,
tertemiz kalabilen tüm değerli dostlara;
İSTİKAMET nere sorusunu kendine soran ve değerlerimizi koruyan Canlara selam olsun.
