Bir şeyler yazmak istiyorum. İstemeden kimseyi üzmem inşallah.
Bazı insanlar vardır, evinde ki ailesinden çok başka insanları mutlu ederler. Başkaları öl dese ölecek nerdeyse. Ailesinin nasıl bir ilgi, yardım beklediğini önemsemezler. Başkalarının aferin demesi onun için çok önemlidir. Bunu o kadar aşırıya taşırlar ki ailesinin ona verdiği saygıyı, sevgiyi kaybettiğinin farkında bile olmazlar.
Seçimin ertesi günü sokakta kimi görsem önce üzüntüsünü, sonra da mahallelerinde oturan Suriyelilerin sabaha kadar sevinç çığlıkları, atmalar, ateş ýakmalar, naralar atmalar, sevinçlerini en üst düzeyde nasıl gösterilirse öyle göstermişler. Orada oturan insanlar sabaha kadar uyumamışlar. Sebebi sayın cumhurbaşkanının onları göndermeyeceğini seçimden önce açıklaması. Tabi ki bunlar çok önemli onların sevinçlerini kıskanmıyorum. Ama izninizle ben de neler düşündüğümü yazacağım.
Keşke bize de se seçim çalışmalarında böyle hayati müjdeler verseydi. Şöyle deseydi. Artık pahalılık olmayacak. Maaşlara zam yapacağız ama piyasa böyle pahalılık olmayacak. Kiralar şu kadar şu kadardan fazla olmayacak. Deprem bölgesindeki insanlarımıza hemen evler yapacağız. Güzel ülkemizde hiç bir insanımızı ayırmayacağım. Tüm vatandaşlarımız eşit olacak. Kimseye iki, üç, beş görev verip yeni zenginler yaratmayacağım. İşsiz hiç kimse kalmayacak. Kimsenin özel hayatına karışmayacağım, karıştırmayacağım. Başkalarına zarar vermedikleri sürece. Herkes eşit huzurlu bir yaşam sürecek deseydi. İşte o zaman bizim de cumhurbaşkanımız deyip Suriyelilerden daha güzel eğlenemez miydik. Bunlar söylenmedi ama belki yeni dönem de bu söylediklerim olur. Güzel ülkeme huzur, saygı, sevgi gelir.
Siz ne dersiniz canım arkadaşlarım olur mu olur, bir ihtimal.
” demiş ya şair bir ihtimal daha var. O da ölmek mi dersin? ” diye.
Saygı, selam sevgilerimle güzel günlere canlarım.
